حوزه شنگن، یکی از بزرگترین دستاوردهای اتحادیه اروپا است که به شهروندان کشورهای عضو اجازه می‌دهد بدون نیاز به کنترل گذرنامه، آزادانه در داخل این منطقه سفر کنند. این توافقنامه که در سال 1985 در شهر لوکزامبورگ به امضا رسید، به تدریج گسترش یافت تا امروزه شامل بیش از دو دوجین کشور اروپایی شود.

دلایل شکل‌گیری حوزه شنگن
تسهیل تجارت و گردشگری: حذف کنترل‌های مرزی، موجب تسهیل در جریان کالاها، خدمات و افراد شده و به رشد اقتصادی کشورهای عضو کمک شایانی کرده است.
تقویت همبستگی اروپایی: حوزه شنگن، نمادی از اتحاد و همکاری بین کشورهای اروپایی است و به ایجاد یک حس هویت مشترک اروپایی کمک کرده است.
پاسخ به تهدیدات مشترک: با حذف مرزهای داخلی، همکاری در زمینه مبارزه با جرم و جنایت، تروریسم و مهاجرت غیرقانونی تسهیل شده است.
مراحل شکل‌گیری و گسترش
توافقنامه شنگن (1985): پنج کشور بنیانگذار (بلژیک، لوکزامبورگ، هلند، آلمان و فرانسه) توافق کردند که کنترل‌های مرزی داخلی را حذف کنند.
اجرای تدریجی (1995): با پیوستن کشورهای بیشتری، حوزه شنگن به تدریج گسترش یافت و در سال 1995، به طور کامل اجرا شد.
گسترش به کشورهای اروپای شرقی: پس از پایان جنگ سرد و انحلال اتحاد جماهیر شوروی، کشورهای اروپای شرقی به اتحادیه اروپا پیوستند و بسیاری از آن‌ها نیز به حوزه شنگن ملحق شدند.
اهمیت حوزه شنگن
آزادی حرکت: مهمترین مزیت حوزه شنگن، آزادی حرکت افراد، کالاها، خدمات و سرمایه است.
تقویت همکاری‌های پلیس و قضایی: کشورهای عضو حوزه شنگن، در زمینه مبارزه با جرم و جنایت، تروریسم و مهاجرت غیرقانونی با یکدیگر همکاری نزدیکی دارند.
ایجاد یک بازار داخلی بزرگ: حذف موانع تجاری، به ایجاد یک بازار داخلی بزرگ و یکپارچه در اروپا کمک کرده است.


منبع: https://fa.penstudents.com/schengen-member-states/